Yalnızlığı çok seven insanlar bizim için “asosyal” demek olabiliyor…Oysa belki de, çok kişi tanıyıp, çok arkadaş ve çevre edinmek uğruna, kendinden ve zamanından ödün vermeyen kişidir asosyal!
Peki yalnız kalamayan insanlara ne diyeceğiz, sosyal insan mı? Yalnız kalmak, kalabilmek bir meziyettir, hatta erdemdir bencileyin…
Yalnız kalamayan insan, kendinden korkar, gerçeklerden korkar, belki kendi içinin, boşluğunun karanlığından korkar, güçsüzdür, kendiyle geçinememekten, karşılaşmaktan korkar…
O yüzden hep birilerini ister hem yanında, hem yanıbaşında. Aslında herkesin uzak olduğunu bilmeden…
Yalnızlık iyi bir öğretmendir, insanı kişi yapar, kişilik katar… Büyük yüzleşmeler ve buluşmalar yalnızlığın sancılı ve muhteşem hediyesi olabilir… “Eğer kişi yalnız olmayı beceremiyorsa, başkalarıyla bir arada olmayı da beceremez”.
“Yalnızlık, sizin size yokuşunuzdur.”
Kendine kendin yakın değilsen, kendinle başbaşa kalmayı bilmiyorsan ve belki de tahammül edemiyorsan, kendinden kaçmak için, başkalarına ihtiyaç duyuyorsan, ah be insan, bak bakalım gölgen nerelerde!
Canan Kayışlı
Liella 