HAYATA DAİR

“Tecrübe, bir insanın başından geçenler değil, başından geçenlerin bıraktığı izlerdir”
Henry Huxley

Bilirim, hayat tecrübelerden ibaret… Yaşanan her şey büyütür, öğretir, öğrenmek istersen…
Bilirim ki, bugünkü ben, artık hatıra dediğim, tecrübeye çevirdiklerime çok şey borçlu…
Hatıralar ağlatır, gülümsettiği kadar; gülümsetir, ağlattığı kadar, bazen.
O, geçmişte kalandır, geçirdiğindir, bitendir, eskiyendir, eskitendir…
Bilirim, hatıra hafızadır, bazı bazı unuttuğundur, unutmak istediğindir…
Bazen başardığın, bazen  de en başarısız olduğun paragraftır.

Peki ben niye bazı hatıraları yok saymak, hatta bazı bazılarını mahkemeye çıkarmak, cezalandırmak, müebbete mahkum etmek, içimdeki şiddeti uyandırarak, Filistin askısına havale etmek, hatta “idam” etmek istiyorum!
Ben niye iki kulağından tutup, duvara asmak istiyorum, bazı bazı hatıraları…
Aşamadığımdan, tecrübeye çeviremediğimden olmasın…
Sonra…sonra…
Ben bilmem Hayat bilir.

Canan Kayışlı 17/01/2018

Hamiş: 2018’in üzerinden beş, neredeyse altı yıl geçmiş. O zamanlar böyle düşünüyormuşum. Oysa
“Bugün” diyorum ki: “Hatıralar da dal istiyor, kuşlar gibi konacak.” İnsanın olması gereken olması için, bazen dizlerinin de, yüreğinin de yara bere içinde kalması elzem. Hayat tam da bu değil mi? Çok nahif olmaya gerek yok aslında, her şey bizim için, insanlar için; “yaşadım” diyebilmenin ve hatıralar biriktirmenin bedeli yaralanmak, elbette ki yaralamak da…
Acaba naif olmak, nahif olmayı da mı beraberinde getiriyor!
Cebimde sorular, sorular; cevaplar kayıp; aramıyorum da artık!

Canan Kayışlı