Buğu

Günbatımları şehre hüzün veriyor.
Bir tuhaf hissediyor insan kendini.
Unutulmuş
Sevilmemiş
Dışlanmış
Duyguları harcanmış
Kurutulmuş, asılmış bir asma yaprağı gibi.
Güneşin ısısının gittikçe azaldığı, hafif meltem rüzgarının çıktığı, sığırcık seslerinin arttığı, maviliğinde karardığımız bir gökyüzünün hüznüne ortak olmuş bir yürek gibi günü gönderiyoruz.
Biraz da çaresiz hissediyoruz.
Ömrün sararan bir yaprağına daha veda etmek bu.
Takvim yaprağı gibi.
Günün tarihi
Kız ve erkek isimleri
Günün önemli olayları
Günlük fallar
Yemek listesi
Her şeyin biranda bitişi.
Günün bir dağ ardına
Bir denize
Bir göl kenarına
Bir orman kuytusuna saklanışı insanın nefesine vuruş gibi bu.
Günün insanın içinden geçişi gibi.
Sıcak, yakıcı ve hatta tuhaf bir acı gibi.
Ondan mı gün batımında kaldırılır kadehler.
Ondan mı sepya hüznün rengidir.
Ondan mı sığırcıklar çığlık atar dans ederek ya da biz dans sanırız, onlar telaş ederken.
Ondan mı gözümüz dalar derine gün giderken.
Her şehrin başkadır günbatımı telaşı.
Benim şehrimin sessiz sakindir.
Bir nem kokusu yayılır denizlere uzak olsa da şehir.
Bir ağaç yeşili kokar bu şehir.
Bi toz bulutu geçer üstümüzden illaki, güneşe savrulur.
Hava kararır.
Sessizlik yerini akşamın o güzelim buğusuna bırakır.
İnce bir hırka ister her sırt bu şehirde.
Bir de buz, rakı kadehinin içine…