2025

“Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım”

Yaşlandıkça yıllar daha mı hızlı geçiyor ne! Daha dün gibiydi; 2024 tüm ihtişamsızlığı ve sessizliğiyle gelmişti. 2023’ün 2022 kalıntılarıyla, yoran, üzen, acıtan, sarsan, hayal kırıklığı ve hüsran dolu zamanlarından sonra, içinde çaresizlik olmayan, beklentisizlik ve teslimiyet haliydi içine düştüğüm.
“Daha kötü ne olabilir?” demedim geçen yıl. Dedim ki: Bana “ters” bana aykırı ne gelecekse, geliyorsa, geldiği gibi gidecek de, göndereceğim. Öyle de oldu. Yine haksızlıklar, yine güç zehirlenmesi, kıskançlıklar, yine yalan ve yalan insanlar, yine şişkin egolar, yine “hırsızlıklar”, yine cadı kazanı, yine yeniden. Herkesin yaşadığı gibi, herkesin yaşadığı kadar. Fakat “hassas kalpler için bu dünya bir cehennem.”

Amma… Yine aileM, yine çoğalma, büyüme, d/olmak, yanıbaşımda , aileme seçtiğim canımmm dostlar, yine beni yanıltmayan derviş/ermiş insanların beni mest eden tavırları, yine adaleti yücelten insanlarıM, düşünce kalkma gücüm, yine hayat, yine yaşamak, yine yaş almak ve çok şükür, bin şükür dediğim anlar, zamanlar.

“Öz’ü istiyorum, ruhumun acelesi var.
İnsan onurunu ve gerçekleri savunan, sorumluluktan kaçmayan, başarılarından dolayı şişinmeyen, kendi yanlışlarına gülebilen, vaktinden önce “oldum” demeyen, insan olmayı anlamış insanlarla yaşamak istiyorum.
Asıl olan, hayatı değerli kılmış yaşantımızdır.
Hayatın sert darbelerinden yumuşak bir ruh ile çıkmayı başarabilmiş ve başkalarının yüreğine dokunabilen insanlarla olmak istiyorum.” Ve onlarlayım…
Ezcümle; ben kendimden ve hayattan razıyım, umarım o da benden razıdır!
2025 ehlen ve sehlen!

Canan Kayışlı 01/01/2025