Öfke, hayal kırıklığına uğramış sevgidir. Yaralanan, anlaşılmayan/anlaşılmadığını düşünen, anlaşılma çabasına girmeyen insanlarca kuşatılan insanların duygusudur öfke ve insanidir. Öfkenin ilacı duyulmak, anlaşılmaktır, sevgidir. Öfke elbette yıkıcı ve yakıcıdır, ama sağlıklıdır. İlişkilerde, iletişimde gereklidir.En korktuğum insan tipi, her şeyi sakinlikle ve sesini bile yükseltmeden çözendir. Oysa sesin kıvrımları, bazen bir dağın yamacına, bazen serin bir göle, bazen göğün maviliklerine, bazen de okyanusun derinliğine seyahat etmek ister; melodisini bilemek ister.
“damla damla eridim
hüzne biriktim
karardı aydınlık sözler
aydınlık yüzler
yığılıyor
öfke kin kaygı
ne gelecek günler bir müjde saklıyor
ne bir ilerleme halindeyiz
hep bir kılıç üzerinde
hep çapraz ateşlerdeyiz”
Öfke hayal kırıklığına uğramış sevgidir. Hayal kırıklığı ise hayallerin yangınından arta kalandır, kokusu bedene ve ruha siner, geçmez! Can kırılır, can umutsuzluk ve çaresizlik içinde bir o yana, bir bu yana gözyaşı gülleriyle bezenir.
“Her yer karanlık!”
Hamiş: Başını kuma gömenlere en derin sevgilerimle!
Liella 