Dikkat! Yazı çok feci bir gerçeklik ve çok kişi içermektedir, bilginize… İnsanın yaşadıkları, doğduğu aile, içinden çıktığı, çıkamadığı toplum ve ona dayatılanlar ve illa ki kişilik yapısı, hayattaki duruşunu etkiler…

Devamını Oku

Bir astrolog dedi ki: yastayım. Depremde ailesinden hiç kimseyi kaybetmemiş, her ne kadar “Ölümle, yalnızca sevdiğiniz biri ölünce gerçekten yüz yüze gelirsiniz…” dense de o kaybedilen canlar
için yasta…

Devamını Oku

Bu yazıyı yazalı tam bir yıl olmuş. Ne kadar çok şey değişmiş baktım da. Artık çayı açık içiyorum. Peyniri suya koyuyorum geceden. Hastalıklar, huzursuzluklar, son yaşananlar, kayıplar, acılar, ne kadar da doldurmuş bu bir yılı…

Devamını Oku

Çaresizlik, boşluk, hiçlik, boşunalık ve büyük bir üzüntü! Üzüntü demek az, ama başka ne denir bilmiyorum. Kelimelerim de depremzede, onlar ve ben birlikte göçük altında kaldık!

Devamını Oku

“Sabretmek vazgeçmek değildir, sabretmek mücadele etmektir” Soğuklarda dondu sandığım, çürüyüp, öldü sandığım nergis soğanlarım çiçek açtı, hem de kokulu kokulu, mis kokulu… 3 yıl önce getirmiştim taa Adanalardan…

Devamını Oku

Bir el dokuma halısının desenleri arasında kaybolacak kadar sessiz bir çocuktum ben. Kavga etmez. Cevap vermez. Sık sık küsen, sessiz ama hakkını yedirmeyen…

Devamını Oku

Utanç duygusu çok kıymetli bir duygu. Verdikleri zarardan hiç utanmayan, hatta zararın, kötülüğün farkında bile olmayanlardan öğrendim bunu, yani hiç ama hiç utanmayanlar öğretti. Utanç duygusu çok kıymetli bir duygu. Verdikleri zarardan hiç utanmayan, hatta zararın, kötülüğün farkında bile olmayanlardan öğrendim bunu, yani hiç ama hiç utanmayanlar öğretti. Yaptıklarından utan(a)mayanların, yaptıklarından utanıyorum…

Devamını Oku

Sessizce kalkmıştım yatağımdan, onu uyandırmamak için, masum masum uyuyordu. Henüz 7 yaşındaydı. Bende 15. Yavaşça çıktım odadan, biri beni görüp, ” Banu kalkmış ” dedi, onu duydum, sonra annemin sesi geldi kulağıma ” sakın bir şey demeyin, sezdirmeyin, o anlar nasılsa “

Devamını Oku