“Hayat, ölümle karşılaşınca anlamını yitiriyor”… Düşündüm, düşündüm ve her zaman olduğu gibi, tam da karşıdan baktım; hayat asıl ölümle karşılaştığı için anlamlı dedim. Tam da onun için, yani ölüm olduğu için hayat çok değerli; bir anı bile yoran, geren, eksilten, üzen insanlara ve olaylara harcamayacak kadar değerli ve kendi olma, kendini gerçekleştirme ve yaşama fırsatını

Devamını Oku

       “Bak bu yara izlerine, sırtımda yok ama” Aşıyorsun tökezleme taşlarını birer birer…Aştıkça güçleniyorsun…Güçlendikçe aslında ne kadar zayıf olduğunu anlıyorsun.Yeni tökezleme taşları çıkıyor önüne; bu da biraz daha güçlenmek demek yine, yeniden.İnişler, çıkışlar,düşmeler, kalkmalar demek; kendi kendini, kendi kendine avutmak demek; durmak ve görmek demek!Ve sonra, ahh sonra …Bir bakıyorsun ki, en yakınında bildiğinin “kuklası”

Devamını Oku

Her attığım adımda, arkamda, yanımda, yöremde bir kelebek var, omzuma hafifçe konup, sonra omzuma bir öpücük kondurup, yolumu ve yönümü bana gösteren bir kelebek…Hep sol omzumda, kalbime yakın yerde, gözümü yana doğru kaydırıp ona bakınca gözleriyle karşılaşıyorum.Gülüyor içi gözlerinin.Benim ki gibi…“Hayatının katlanabilir hale gelmesi için çocuk ol ” diyor.Unutma; içindeki çocuğu demiyorum, sen çocuk ol

Devamını Oku

Mozaik Edebiyat Grubu üyesi yazar, şair ve okurlar olarak ülkemizde depremlerin, geçen yıl 6 Şubat 2023’te olduğu gibi kitlesel ölümlere yol açmasını istemiyoruz. Bu konuda halkımızı, özellikle de yerel ve merkezi yönetimleri sorumluluk üstlenmeye, önlem almaya çağırıyoruz!Depreme karşı alınması gerekli önlemlerin, hem bireysel hem de toplumsal düzeyde önemli olduğunu biliyoruz. O nedenle işe önce kendimizden

Devamını Oku

 Temizlik yapıyorum. Ama her anlamda. Evden başladım, hafifledim. Uzun zaman önce başlamıştım hayatımdan “insan” temizlemeye. Sayıca az olsalar da, zayıf zamanlarıma denk gelip çatlaklardan sızanların  bir kısmını anlı şanlı gönderdim, kalan “hiçkaç” için de uğurlama merasimi planlıyorum! Henüz konuşup konuşmama, yapıp yapmama arifesinde,  düşünme faslındayım, araftayım. Sus değmez diyor bir yanım; diğer yanım “konuş” diyor,

Devamını Oku

Sanki tüm ömrümü bir fiyonklu çocuk ayakkabısı içine sığdırıp, koşa koşa buraya kadar gelmiş gibiyim… Hiç boş yer bırakmadan, her köşeyi doldurup, tıkıştırıp sağa sola ömrümün parçalarını ve bir acelem varmış gibi, buraya gelmiş gibiyim. Soluk soluğa geçtiğim yolların izlerini sırtıma yüklemiş, ellerimde tutmuş, ayaklarım yorulmuş gibi, buraya kadar gelmiş gibiyim. Anıları toplamış, güzellikleri beraberime

Devamını Oku

Uyandım!Gözlerim acıyor…

Devamını Oku

Şu “Osman” ı da bir türlü bitiremedim. Ne “Osman” mış ama… Biz mi büyütüyoruz “Osman” ları gözümüzde, yoksa onlar mı kendilerini müthiş ve tükenmez egolarıyla büyütüyorlar anlamadım…

Devamını Oku