MATER NEA / Annem

Ne yaparsanız yapın en iyisini bir işiniz olsun…Ama bazı işler iş gibi değildir, yetenektir, sanattır… Yüreğinle yaparsın, yüreğini sergilediğini bilmeden… Başkaları fark eder, bilir, görür,
hisseder yüreğini…
Sıradan bir iş değil, insan yontma sanatıdır öğretmenlik, hayata hazırlama sanatıdır, insan yetiştirme, insan olmaya katkı sanatıdır…
Ve bu sadece okulda, okullarda değil, hayatın içinde de olan bir sanat…
Emek etme, doğru emek etme sanatı…Öğrenme ve öğretme sanatı…
“Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum” öğretisiyle, öğrenme çabam ve hep sürecek öğrenciliğimle…
Bilmez miyim? Tam da onun mezar taşında yazdığı gibi “Ölürse ten ölür, canlar ölesi değil.” Ama eğer bütün yollar ona çıkıyorsa ve her yolun sonunda o varsa eğer, acıtıyor, çok acıtıyor yokluğu, acıyor ve üşüyor en derinlerde bir yerler.
“Bana bir harf öğretenin kölesi olurum” dese de bir din büyüğü, o köleliği öğretmedi bize. Biat etmeyi de öğretmedi, üç günlük menfaat için onurundan ödün vermeyi, “rabenna hep bana” deyip, sadece kendine, kendin için yaşamayı, yüze gülüp arkadan konuşmayı, sırtından vurmayı öğretmedi; hindi gibi kabarıp, mağruriyetin çukurunda debelenirken “en büyük ben” demeyi de öğretmedi.
Ne çok şey varmış öğretmediği meğer, ne çok…”Kan kusup, kızılcık şerbeti içtim” demeyi öğretti ama, ağzındaki lokmayı paylaşmayı, sır küpü ve sabır taşı olmayı öğrettiği gibi.(Her ne kadar artık hepsini sorgulasam da) Giderken bile öğrettiklerini bir bilsen, ahh bir bilsen.
En kıymetli öğretmenim…5 Ekim öğretmenler günün kutlu olsun.
Annem.