“Kendine giderken acıdan uzaklaşan bir yol yoktur.”
_____Gabor Mate
2023 son demlerini yaşıyor; giderayak
“nasıldım ama, size hayatı dar ettim” havasında adeta, kibirli, mağrur ve kendinden fazlasıyla emin; ama o da bitecek ve gidecek… Hayatın en temel kuralı bu belki de, her şey başlar ve biter ya da devam etmek için daha “iyiye” dönüşür.
Beni “şahane” savuran 2023’e “ağır” hasta olarak başladım, hasta olarak uğurluyorum. Kayıplar yaşadım bu yıl da, yine yeniden; yakınlarımın da kayıplarına tanıklık, acılarına ortaklık ettim, “paylaşılan acılar azalır” dense de, bence acı azalmıyor, ama elini tutan birinin olması, dayanma gücü veriyor. Bu zamanlarda en yakınında sandıkların yok olabiliyor, hiç beklemediklerin ise kapına şilte serip suskunluğunu duyuyor.
O yüzden de…
Maalesef kimini toprağa gömdük, kimi ise kişisel tarihimizin “mezarsız ölüler”* sandığında yerini aldı. “Elimi tutanı da, en ihtiyacım varken elimi bırakanı da asla unutmayacağım.” Ama Nitzche’nin dediği gibi “Beni yaraladı, beni uyandıran..”
Ve… Dönüştük, çünkü her kayıp dönüştürür. Her giden bir şey, çok şey götürür, ama uyuyan bir yönümüzü de uyandırır giderken. Varlığı ödül, varlığı şans insanların gidişi acıtır, kanırtır; varlığını önemli sandığımız insanların gidişinin ise ödül olduğunu “hafiflemekten” anlarız, sırtımızdaki yüklerin yok olmasından. Zoraki parlatmaya çalıştığımız insanların, onları defedince dökülen yaldızlarını görmek can y/akar; onlar için edilen emek, onlarla kaybolan zaman acıtır, ama ne emeği, ne de harcanan zamanı geri almak mümkün olmaz, tıpkı atılan okun geri gelmediği gibi, giden gider, harcanan zaman ve emek “kaybolur”, harcanan insansa eğer, ahı kalır; meçhule kadar!
2023 gitmez dediklerimin gittiği, dönmez dediklerimin döndüğü, olmaz dediklerimin olduğu ve illa ki ilahi adaletin işlediğine tanıklık ettiğim bir yıl oldu (ilahi adalet derken, başkaları belasını buldu demiyorum, diyorum ki:Ben de hakedişleri buldum)
“Ovidiusyan” bir dönüşüm, gelişim yaşadım mı, yaşamadım mı bilmiyorum, bildiğim 2023 beni çok değiştirdi. Gözümdeki perdeler kalktı, gerçek çarptı yüreğime. Bazılarının üzerindeki sis kalktı, onların bir güneş gibi aydınlık olduklarını gördüm; kimisinin üzerindeki sisin ise, onların koyu karanlık kötülüklerinin kapatıcı cilası olduğunu gördüm.Sis onların yanında ak paktı.
“Hayatı boyunca yediği darbenin izini taşıyor insan..” Yaralar yaşadığının alametifarikası
mı acaba? O halde çok yaşadım ben, dibine dibine hem de… Şarkılardan fal tutmak yerine, yaralardan fal tutmuş olabilir miyim?
Didem Madak’ın dediği gibi “Ben kendimi korumak için, sevimli bir kirpi gibi davranıyorum, ama dikenlerim en çok bana batıyor.” Diken bir tarafa, başkasına iğne saplamadan, kendime çuvaldız batırmak huydur bende, marifet gibi!
Kendimi alıp geçiyorum karşı tarafa, 2024’e. Müstahakımızı bulduğumuz ve onu yaşadığımız bir yıl olsun dilerim…. Karşıda kim bekliyor beni, kimler? Ne bekliyor beni, neler? Umutsuz asla değilim, kötümser hiç değil. İnanmak değil, bildiğim, hatta kesin bilgi olarak bildiğim, çok güzel şey/ler bekliyor beni, çok iyi insan/lar ve… Biliyorum.
Kendimi seçtim, özne benim.
“Çiçek gibi insanlar kondur yoluma ömrüm,
Kalbimden caymak istemiyorum”
Kalbine küsenlere, kalbi ona küsmüşlere, merhameti unutanlara, vicdanı rafa kaldıranlara tez elden şifa diliyorum. Yalanı mülk edinip, pinpon topu gibi oradan oraya sekenlere ise… Şeytanınız bol olsun!
“Geçmişin tutsağı, geleceğin korkağı” idim, oysa sadece şimdiye ait olduğumu öğrendim. Kendi yokluğunu, başkasını yok sayarak kapatmaya çalışan kişilere rağmen, varlığa ve varlığına sarılanlara derim ki: Şifa biziz, “her şey sende gizli”.
İnsan her söylediğini yapamıyor, insan her bildiğini uygulayamıyor. Çünkü bilgi ve idrak etmek başka kulvarlar. Ben bildiğimi yazdım, yapmak ve yaşamak hevesim, gerçekleştirme oranını gelecek yıl yazarım. Gelecek yıl!
Sorulara cevap aramıyorum artık, çünkü ne her sorunun bir cevabı var, ne de herkes cevap verecek kadar “cesur”. Kaldı ki, bazen de sadece cevapların olduğunu gördüm, sorular bilinmezler ülkesinde.
Buna da amenna.
Hoş gel yeni sene, hoş gel. Kırmızı halılar sermeyeceğim yoluna, ama gelişini saygı ve sevgiyle selamlayacağım.
Hamiş: “Makamımız Aşk, üslubumuz edeptir. Kapımıza değil, gönlümüze vuran buyursun..
Aşk ile.”
İyi, mutlu ve gerçek seneler. İyiye ve iyiliğe rast gelesiniz, ben de…
Canan Kayışlı
Liella 