Nietzsche der ki:
“Birey, her zaman sürü tarafından yutulmamak için mücadele etmelidir.
Eğer bunu denerseniz, genellikle yalnız kalırsınız ve hatta bazen korkabilirsiniz.
Ama hiçbir bedel kendinize sahip olma ayrıcalığından daha değerli değildir.”
Ya çoğulun istediği gibi, normlara uygun yaşarsınız, çevrenizde büyük bir “insan” kalabalığı olur ya da kişiliğiniz, onurunuz, doğrularınız, gerçekleriniz sizin kalabalığınızdır… Bunun bedelini maalesef ödetirler, sizin gibi olmak isteyip de olamayanlar!
Nereye gitsem benden bir parça bırakmaya, çok parça almaya çalışıyorum…
Alırken eksiltmeden, incitmeden almaya, aldıklarımın yerine ve yanına bir teşekkür, bir şükran, bir minnet bırakmaya çalışıyorum… Çünkü “az gidip, çok gelme” çabasındayım…
Çünkü öğrenme ve gelişme, çünkü küçülme ve büyüme, çünkü hiç olma azmindeyim…
Çünkü küçücük, hatta olmayan beyinleriyle rahat vermeyenlerin çok, pek çok olduğu, bir dönem hepsinin beni bulduğuna inandığım zamanlardan, koca gönüllü, koca yürekli insanları arayıp, bulma niyetindeyim.
Dinleyen, dinleten, bilen, öğreten, bakan, gören, anlayan, seven, sevginin gücüne inanan, insana, insanlığa inanan…
“Dünyadaki en büyük mucize, iki insanın birbirini anlamasıyla başlıyor”muş.
“Bir güvercin hüznünde susan geçmiş zamanlar!”
Anlatma, anlama ve anlamak yorgunuyum!
Canan Kayışlı 10/08/2017
Liella 