Kestane, Annem kese kağıdını boca edip su dolu bir tasa döktüğü kestaneleri bir müddet bekletirdi. Sonra eline bıçağı alır hafifçe kabuklarını çizmeye başlardı. Elime bıçak vermezlerdi ama bir kaçını soyar önüme koyarlardı…

Devamını Oku

” İnsanlara kendini nasıl sunarsan öyle davranış görürsün” 70 li yıllarda Ankara’da okurken hafta sonları köydeki işlere yardımcı olmak için iki günlüğüne Yozgat’a gider , iki gün çalışır , pazar akşamı son otobüsle Ankara’ya geri dönerdim… Aynı yıllarda lise 1de okulu terk eden abim önce kamyonlarda muavinlik sonra da şöförlük yapmaya başladı. O da hafta

Devamını Oku

Hayat bana, hiç bir şeyin hiç kimsenin yanına kar kalmadığını öğretti ve gösterdi. Yapılan hiç bir iyilik ve kötülük yapanın yanına kalmıyor, mutlaka bir “tık” fazlasını yaşıyor yapan, iyilik fazla mutluluk demek; kötülük üzüntü, keder, acı olarak dönüyor, gördüm! Ama gördüm ki, ilahi adalete bırakmak, bir merciye havale etmek evrenin bizden istediği değil. Evren, Allah,

Devamını Oku

Can acıtmak için, “canını” eğmemeli insan!

Devamını Oku

Sarı saçlı bir “çocuğun” fotoğrafında gördüğüm gözlerinde boğuldum! Ahh saçı gibi, kalbi de s/olgun, yorgun güzel, “Kalbi kendinden esmer” insanların dünyasına mı yenildin sen? Canan Kayışlı

Devamını Oku

buralarda kar yağıyorkar kapladı içimiziüstümüzü kar kapladı anacığımkar karanlığında kaldıkoysa ne çok aydınlıktı yüzümüzsuya güneşe doymazdıkburalarda kar yağıyoryalnızlığımız üşüyor anacığım açar mı karda çiçek anacığımkuşlar konar mı donmuş dalımızahangi kelebek ömrünü tamamlarbizim karlı baharımızdaburalarda kar yağıyor anacığım biz insanlar hayvanlaştık anacığımtelef oluyoruz her geceberabercekar yağıyor üstümüze günlerce dağa taşasuya toprağadala yaprağakar yağıyor anacığımkar karanlığında kaldıkkar

Devamını Oku

Ben ne olduğumu değil ama, ne olmadığımı çok iyi biliyorum, kendimi ben inşa ettim, Ben beni doğurdum, hâlâ da büyütüyorum, eksik, gedik, ağır, aksak, hatalarım ve sevaplarımla… O yüzden altın, gümüş, İnci falan değilsem de, toprağım ben, belki de bakır, ama ak pak… “İnsanlar dışarda mükemmel bir hayat yaratmaya çalışır, ama hayatın kalitesi içeriye bağlıdır

Devamını Oku

“İnsan yaşarken suskun, ölürken konuşkan oluyormuş” diyor Sezai Sarıoğlu. Ölüyor muyum acaba? Anbean her nefeste ölüme yaklaştığımı elbette biliyorum, ama ben pek bir konuşkan oldum, üstelik boğazdaki dokuz boğumun hükmünü kaldırarak konuşkan oldum, dilimin hiç bir bendi, kemiği yok. “Va mı bana yan bakan?”modundayım. “Üstü kalsın” demeyeceğim giderken, alacaklıyım çünkü, hem hayattan, hem de hayatıma

Devamını Oku