Yıllar yıllar önce, bir koyun misali seçilen taraftaydım. Yani “birileri” tarafından seçilir ve önceliklerde buluşamazsak da hayır deme özürlü olduğum, aman da kimseler üzülmesin düşüncesiyle birilerine katlanırdım. Sonra sonra oldu ve belki büyüdüm…

Devamını Oku

“Yıkılmadım, ayaktayım” buradayım der gibi… Hatıralar denizinde boğulmadım, kurtuldum, uçurumdan düştüm, ölmedim,”benim kanatlarım var” der gibi…

Devamını Oku

Yaşarken anca tahminlerimde gerçekleşirdi özlemin koyu karanlık olacağı. Bu kadar derin, kalp kırıcı ve acıtıcı olduğunu hiç düşünmemiştim. Biliyorum, milyonlarcamızın ki uçtu gittiler, Milyonlarca insan aynı kederi yaşıyor.

Devamını Oku

Yirmi birinci yüzyıl dört nala geldi ve hayatlarımızda fırtınalar estirdi. Düşünüyorum da bazen, son yirmi küsur yılda ne çok şey değişti. En çok da değerlerimiz. Güzel kavramı. Aile, ilişki, sevgi kavramı. Saygı. Doğru ve yanlış kavramları… Ve niceleri.

Devamını Oku

Eski bir hikayenin sararmış sayfalarının arasında, dördüncü paragrafın ikinci satırında buldum kendimi. Solmuş, yırtılmaya yüz tutmuş, bazı yazıların okunamadığı bir hikayenin tam orta sayfasında.

Devamını Oku

Yakın dönem hatıralar silinebilecekmiş! Yakın, uzak, ilk dönem… Beni yansıtan, beni ben yapan hazinemi benden alamazsınız, vermem…

Devamını Oku

“Kale gibi olmak” bir marifet olabilir mi! Ben kale gibi nitelenen bir kadın olarak, dışarıdan sizi nasıl gördüklerini anlatayım. Sizin hiç yardıma, desteğe, ilgiye, hatta sevgiye ihtiyacınız olmadığı sanıldığından, kapınızı “sizi sormak için” çalan olmaz.

Devamını Oku

Kendini bilmek kimine göre kişinin kendisiyle barışık , kimine göre kişinin kendini tanıması, kimine göre ise kişinin gizil güçlerinin farkında olması. Evet kendini bilmek kişinin kendini tanımasıdır, kişinin kendiyle barışık olmasıdır. Peki kişinin kendini tanıması ya da kendisiyle barışık olması nedir?

Devamını Oku